|
|
|
|
|
|
Πανελλαδικός τουριστικός οδηγός με όλες
τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας και περισσότερα από 9000 ξενοδοχεία
με δυνατότητα online κρατήσεων.
|
|
|
|
|
|
|
Βρέθηκαν
11 βιβλία του συγγραφέα
Σεπούλβεδα, Λουίς |
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Ο γάτος που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, λιαζόταν στο μπαλκόνι, ρονρονίζοντας, και σκεφτόταν τι ωραία που την περνούσε εκεί, ξαπλωμένος ανάσκελα, με τις ζεστές ακτίνες πάνω στην κοιλιά, τα τέ...
|
Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης
Το πολυβραβευμένο και πολυδιαβασμένο οικολογικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα για τον Αμαζόνιο, τους Ινδιάνους και την καταστροφή της παρθένας φύσης. Μια ομάδα λευκών, ρίχνεται στην αναζήτηση ενός ...
|
Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer
Πώς ένας φονιάς μπορεί, εκτός από πληρωμένος, να είναι παράλληλα ερωτευμένος κι ευαίσθητος; Μια επιταγή μπορεί να αλλάξει την κακή διάθεση του κοσμοπολίτη killer. Όμως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αναζή...
|
Η τρέλα του Πινοτσέτ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/11/2003...
|
Hot line Γιακαρέ
Κώστας Κατσουλάρης, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 14-03-1999...
|
Όνομα ταυρομάχου
Οι θησαυροί που κλάπηκαν από τους Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βγαίνουν στην επιφάνεια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Ένα απάνθρωπο κυνηγητό αρχίζει. Η Στάζι, οι πρώην ναζί, οι ασ...
|
Αν δεν έχεις που να κλάψεις
Κώστας Κατσουλάρης, ΤΟ ΒΗΜΑ, 14-03-1999...
|
Ο κόσμος του τέλους του κόσμου
Μία κραυγή διαμαρτυρίας για το ανελέητο κυνήγι της φάλαινας που βάφει κόκκινες τις θάλασσες. Η μάχη των οικολογικών οργανώσεων ενάντια στο καταστροφικό εμπόριο των Ιαπώνων. Η αγωνία του θαλάσσιου κήτο...
|
Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου
Εδώ, ο Σεπούλβεδα δεν πιστοποιεί μόνο την ακάματη πολιτική, κοινωνική και ανθρωπιστική του στράτευση, αλλά και αποδεικνύει γι' άλλη μια φορά, μέσα από μεστά σύντομα κείμενα, το συγγραφικό του ταλέντο,...
|
Χρονικά του περιθωρίου
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 29-04-2001...
|
Patagonia express
''Να λοιπόν που κι εγώ, σήμερα, αποχωρίζομαι αυτές τις σημειώσεις, που με συντρόφεψαν για πολύ καιρό, που ήταν πάντα μαζί μου, για να μου θυμίζουν ότι δεν έχω σχεδόν κανένα δικαίωμα να αισθάνομαι μόνο...
|
|
|
|
|
|